Lokal Amnezi

Bakınız, günlük adı altında bir sene acıyı devirmişim. Biraz blues'e dalıp imtihanlardan kalmışım. Kanımdan bir beden gömüp -uzaklara demirlemişim. Kendimi sigara hususunda iyice geliştirip tiryakilik sınavına hazırlanmışım. Taze bir ayrılık kokusundan ürkecek kadar yalnızlığımı giderememişim. Olası bir felaketten korkmak diye bir şeyi unutmuşum. Durulmaktan nasibimi kaybederek almışım. Kendimi yazmaya vermek adı altında kendimi bulmaya çıkmışım.  Sonuç olarak da elimde "hiçbir şey" kalmış bulamadığım kendimi toprakta boğmuşum. Yazımdan seçimlerime kadar bütün yanlışlarım çoğalmış bir doğrunun huzurunda kurban edilmeyi beklemekteyim. Adım atmam gerek lakin bütün yanlışlar baldırlarımı çökertmiş.. kıvranmaktayım.  Bir deneyim olarak kardeşimi kaybetmişim. Bir deneyim olarak tonikle tadımı bozmuşum. Bir deneyim olarak yirmi birinci yüzyıla uygun bir dille kaygılanmışım. Bir deneyim olarak "hangi ara" sorularına vakıf olmuş cevapsız kalmışım. Ahanda müstearın...

Bütün paçavralar buradaydı Burnumun ucunda biten Mukayeseye tabi tutulmayan esirlerin Acı soluğunu duyacak kadar Yakınlardı bana "Sesinin zerresi, kovmalı buradan paçavraları. Belki de sadece acımalı ve bana doğru bakmalısın. Metrenin binlere tabi tutulduğu ıraklıklardan." Gün anlamsız solurken zamanın koynunda Gülüyor bütün yaratılmış Mevhuma gark olmuş evvel zamanda bu yüreğin sessizliği İnanma sakın! "Bu berduş muhtaçlığından, utancından bu hallerde volta atar durmadan Zerrenden koparsa bir parça daha Bulayım onu, alayım sırtıma Ölürsem sevgimin neticesini Sırtımda götürmek bir aleme daha." Haberimi uçurmasınlar sana Ölüm hep koynumda alev ısıtır Haberimi uçurmasınlar sana Bilirsin sen Ben yaşarken de çoğu kez ölmüştüm aslında Er geç kavuşmak ırak ışıkları yakın eder Solurum artık dağlardan esen Berrak ve çarpıcı rüzgarların içindeki Seni Bir özlemdir bu zerrenin zerresine Bir ölümdür bu intiharsız yavaşlıkta Bir paçavradan ibaret...